அதிமுகவில் ஒன்றரைக்கோடித் தொண்டர்கள் உள்ளனரா?

நாட்டின் ஏழு மாநிலங்களில் காலியாய் உள்ள பதின்மூன்று சட்டமன்றத் தொகுதிகளுக்குச் சூலைப் பத்தாம் நாள் இடைத்தேர்தல் நடத்தப்பட உள்ளது. இவற்றுள் ஒன்று தமிழ்நாட்டின் விழுப்புரம் மாவட்டத்தில் உள்ள விக்கிரவாண்டிச் சட்டமன்றத் தொகுதியாகும். இங்குச் சட்டமன்ற உறுப்பினராக இருந்த புகழேந்தி இறந்ததால் இடைத்தேர்தல் நடைபெறுகிறது.

இடைத்தேர்தலுக்கான அறிவிப்பைத் தேர்தல் ஆணையம் சூன் பத்தாம் நாள் வெளியிட்டது. சூன் 14ஆம் நாள் வேட்பு விண்ணப்பம் தொடங்கியது. சூன் 21 வரை விண்ணப்பிக்கலாம்.  திமுக வேட்பாளராக அன்னியூர் சிவாவும், பாமக வேட்பாளராக சி.அன்புமணியும், நாம் தமிழர் வேட்பாளராக அபிநயாவும் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளனர்.

தமிழ்நாட்டில் 39 மக்களவைத் தொகுதிகளிலும் வென்ற பெருமிதத்துடன், ஏற்கெனவே தன்னிடம் இருந்த விக்கிரவாண்டிச் சட்டமன்றத் தொகுதியைக் கைப்பற்றுவதற்காகத் திமுக களம் இறங்கியுள்ளது. தொகுதியில் அடங்கும் ஒவ்வொரு ஒன்றியப் பகுதிகளையும் இரண்டு மூன்றாகப் பிரித்து அவற்றுக்குப் பணப்பலம் மிக்க அமைச்சர்களைப் பொறுப்பாளர்களாக நியமித்துள்ளது. மூன்றாண்டுகளில் சிறப்பாக ஆட்சி செய்திருந்தால் இடைத்தேர்தலில் வெல்வதற்கு இவ்வளவு முன்னேற்பாடுகள் தேவையில்லை என்கின்றனர் அரசியல் நோக்கர்கள்.

விழுப்புரம் மாவட்டத் தொகுதி என்பதால் பாமகவைக் களமிறக்கி முழு ஒத்துழைப்பு வழங்குவதாக பாஜக அறிவித்துள்ளது.

மக்களவைத் தேர்தலில் தனித்து நின்று 8.2 விழுக்காடு வாக்குகளைப் பெற்ற நாம் தமிழர் கட்சி இங்கும் தெம்புடன் தனித்துக் களம் காண்கிறது.

ஒன்றரைக் கோடித் தொண்டர்களைக் கொண்டிருப்பதாகவும், தனது பிறவி எதிரி திமுக என்றும் கூறிக்கொள்ளும் அதிமுக இந்தத் தேர்தலைப் புறக்கணிப்பதாக அறிவித்துள்ளது. இதில் வியப்பேதும் இல்லை. இடைத்தேர்தலில் ஆள்பலம், பணப்பலம், அதிகாரப்பலம் எல்லாவற்றையும் ஆளுங்கட்சி பயன்படுத்துவதையும், அதைக் கண்டு அஞ்சி எதிர்க்கட்சி ஒதுங்குவதையும் கருணாநிதி, செயலலிதா காலத்தில் இருந்தே நாம் பார்த்து வருகிறோம்.

திமுக, அதிமுக இரு கட்சிகளின் தலைவர்களும், ஆட்சியில் இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும் மக்களுக்காக உழைக்கும் கட்சி தங்கள் கட்சி என்று கூட்டங்களில் பெருமை பேசுவர். தங்களையும் தங்கள் சொத்துக்களையும் காத்துக்கொள்ள இவர்கள் எதை வேண்டுமானாலும் விட்டுக்கொடுப்பர் என்பதை மக்கள் அறிவர்.

ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கான மாநிலந்தழுவிய சட்டமன்றத் தேர்தலில் இவர்கள் முழுத்தெம்புடன் போட்டியிடுவர். இடைத்தேர்தலில் முட்டி மோதிக்கொள்ள வேண்டாம் என்பதே எப்போதும் இவர்களின் உத்தியாகும்.

திமுக, அதிமுக இவையிரண்டும் தமிழ்நாட்டில் ஆற்றுமணற்கொள்ளை, மலைக்கொள்ளை, கடல்மணற்கொள்ளை ஆகியவற்றை வரம்புமீறிச் செய்துள்ளன. பேருந்தில் சென்ற வேளாண் பல்கலைக்கழக மாணவியரை உயிருடன் தீவைத்துக் கொளுத்துவது, பேருந்தில் வந்த ஊராட்சி மன்றத் தலைவரை வழிமறித்து வெட்டிக்கொல்வது, மணல்கடத்தலைத் தடுக்க வட்டாட்சியர் மட்டுமல்ல, கோட்டாட்சியர், ஆட்சியர் யார் வந்தாலும் லாரியை ஏற்றிக்கொல்வது அந்த அளவுக்கு இவர்களின் ஆட்சியில் சட்டம் ஒழுங்கு சிறப்பாக இருக்கும். இத்தகைய சூழலில் ஒருவரின் ஊழலை இன்னொருவர் பட்டியலிடுவதோ, அதை எதிர்த்துப் போட்டியிடுவதோ முந்தைய ஆட்சிக்காலத்தில் தாங்கள் செய்த ஊழலை வெளிப்படுத்துவதாகவும், தன் பல்லையே குத்தி நாற்றுவதாகவும் அமையும் என்பதை இவர்கள் அறிந்துள்ளனர். ஆதலால் திமுகவும் அதிமுகவும் எதிர்க்கட்சியாக இருக்கும்போது தமிழ்நாட்டில் மக்கள்நலன் காக்கும் போராட்டம் எதிலும் நாலரை ஆண்டுகளுக்குப் பங்கேற்காது. தேர்தல் வருவதற்கு ஆறுமாதம் இருக்கும்போதுதான் உறக்கம் கலைந்து ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்கான உத்தியாகத் தெருவுக்கு வருவர். இந்த இரு கட்சிகளைப் பொறுத்தவரை, ஆட்சியை நம்மிருவரில் ஒருவர்தான் பிடிக்க வேண்டும். புதிதாக வேறுயாரும் வந்துவிடக் கூடாது என்பதில் தெளிவாக உள்ளன. இரண்டும் பிறவி எதிரிகள் எனக் கூறிக்கொண்டாலும், ஒரு கட்சியில் வழி அடைபட்டால் மறு கட்சிக்கு மாறிக்கொள்வது, ஒரு கட்சிக்காரர் செய்த தவறுகளுக்குச் சட்டப்படி தண்டிக்காமல் மிரட்டிப் பணம்பறித்துக்கொண்டு அவரைத் தப்பவிடுவது, வழக்கைக் காரணம் காட்டி மிரட்டி அரசியல் நகர்வுகளைச் செய்வது ஆகியவற்றால் இரு கட்சியினரும் நண்பர்களாகவே உள்ளனர். இவையனைத்துக்கும் மேல் இவையிரண்டுக்குமான பொதுவான ஒரு பண்பு இரண்டுமே ஊழலில் செழித்துத் திளைத்துக் கொழுத்திருப்பவை.

இவையிரண்டும் ஒன்றுசேர்ந்துகொண்டு கூட்டணிக்காரர்களையே கழுத்தறுத்து இரண்டகம் செய்யக்கூடியவை. இந்த இரண்டகத்தைப் பல தேர்தல்களில் பல தொகுதிகளில் கண்டிருக்கிறோம். அண்மையில் நடந்து முடிந்த மக்களவைத் தேர்தலில்கூட திமுக கூட்டணி அனைத்துத் தொகுதிகளிலும் வெற்றிபெறுவதற்காகவே அதிமுக தனித்து நின்றதாக அரசியல் நோக்கர்கள் கருதுகின்றனர். அந்த நோக்கில்தான் விக்கிரவாண்டிச் சட்டமன்றத் தேர்தலில் அதிமுக பதுங்குவதையும் ஒதுங்குவதையும் பார்க்க வேண்டியுள்ளது.

தாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் கொடைநாடு கொலைகொள்ளை வழக்கை விரைந்து விசாரித்துக் குற்றவாளிகளுக்குத் தண்டனை பெற்றுக்கொடுப்போம் என்று கூறிய திமுக மூன்றாண்டுகளாகியும் அதைச் செய்யவில்லை. தனது அரசியல் நகர்வுகளுக்கு இந்த வழக்கை ஒரு கருவியாக வைத்துக்கொண்டு மிரட்டும் வேலையையே செய்து வருகிறது. திராவிடத்துக்குத் துதிபாடும் ஒருசிலர் பாஜகவின் மிரட்டலுக்கு அஞ்சியே அதிமுக ஒதுங்கிக் கொண்டதாகக் கூறுகின்றனர். அதில் உண்மையில்லை என்பது அனைவரும் அறிந்ததே.

மக்களவைத் தேர்தலில் 8.2 விழுக்காடு வாக்குகளைப் பெற்ற நாம் தமிழர் கட்சிக்கு உள்ள துணிச்சல், 20 விழுக்காடு வாக்குகளைப் பெற்ற அதிமுகவுக்கு இல்லையா? இது ஒன்றரைக்கோடித் தொண்டர்களுக்கே இழுக்கில்லையா? என்று பலரும் வினவுகின்றனர்.

தனித்து நிற்போம், தலைதூக்குவோம் என்று கொக்கரித்த சண்முகம், செயக்குமார் ஆகியோரெல்லாம், அதிமுக ஏன் போட்டியிடவில்லை என்று வினவும் செய்தியாளர்களிடம் விடைகூற முடியாமல் தவித்து நிற்கின்றனர். தலையைத் தொங்கப் போட்டு நிற்கின்றனர்.

அதிமுகவுக்கு ஒன்றரைக் கோடித் தொண்டர்கள் இருப்பதாகக் கூறுவது உண்மை என்றால் வேட்பு மனு தாக்கலுக்கு இன்னும் இரண்டு நாட்கள் உள்ளன. அதற்குள் ஒருவரை வேட்பாளராக அறிவித்துக் களத்தில் இறக்கி அந்தக் கட்சி தன் வலுவைக் காட்டும்.

இல்லையென்றால் ஒற்றைத் தலைமை, ஒற்றைத் தலைமை என்று இவர்கள் கூப்பாடு போட்டதில் எந்தப் பொருளும் இல்லை. அதிமுக ஒற்றைத் தலைமயிர் ஆகிவிட்டதே என்று கவலைகொள்ளும் நிலைக்குச் சென்றுவிடும்.

சே.பச்சைமால்கண்ணன்.

தமிழறிவோம் - 5

திராவிடர் கழகத் தலைவர்களும், திராவிட முன்னேற்றக் கழகத் தலைவர்களும் இந்திய நடுவணரசை மத்திய அரசு, மைய அரசு என்றே கூறி வந்தனர். கருணாநிதி கூட மத்திய அரசு, மைய அரசு என்றே கூறிவந்தார். இந்தியா என்பது பல நாடுகளின் ஒன்றியம் என்ற கருத்தில் தமிழ்த் தேசியர்கள் நடுவணரசு என்று கூடக் குறிக்காமல் ஒன்றிய அரசு என்றே கூறி வந்தனர். தமிழ் இலக்கியக் களஞ்சியத்தைத் திராவிடக் களஞ்சியம் என்றுகூறிச் சிறுமைப்படுத்த முயன்ற இன்றைய திமுக அரசோ, அண்மைக்காலமாக நடுவணரசை ஒன்றிய அரசு எனக் கூறி வருகிறது. அதேநேரத்தில் காமராசருக்கே உரித்தான பெருந்தலைவர் என்ற பட்டத்தை ஊராட்சி ஒன்றியத் தலைவர்களுக்குக் கொடுத்துச் சிறுமைப்படுத்தியவர் கருணாநிதி. இன்றைய திமுக அரசும் அதைத் தொடர்ந்து செய்து வருகிறது. எவரையும் சிறுமைப்படுத்த வேண்டுமென்றால் அதைத் திமுகவினரைப் போல் செய்ய முடியாது. 

தூய தமிழை வழக்கத்தில் கொண்டுவர வேண்டும் என்ற எண்ணம் திமுகவுக்கு இருந்திருந்தால் திமுக தலைவர்களின் பெயரையும், அவர்கள் குடும்பத்தினரின் பெயர்களையும் தூய தமிழில் மாற்றியிருக்கலாம். வட சென்னை, தென்சென்னை இரண்டுக்கும் நடுவில் உள்ளதை மத்தியச் சென்னை என்றே குறிப்பிட்டு வருகின்றனர். இதை நடுச்சென்னை என்று கூறலாம். மத்திய என்கிற சமஸ்கிருதச் சொல்லுக்குத் தமிழில் நடு என்பதே பொருளாகும். மத்திய என்று வருமிடங்களில் நடு என்றும், மையம் என்று வருமிடங்களில் நிலையம், நடுவம் என்றும் மாற்றுவதே தமிழுக்குப் பெருமை சேர்க்கும். ஊராட்சி என்ற சொல் மக்களிடையே பரவலாக வழங்கி வரும்நிலையிலும், பஞ்சாயத்து, கிராமசபை ஆகிய சொற்களை திமுக அரசு வலிந்து வழங்கி வருகிறது. நடுவணரசைச் சிறுமைப்படுத்துவதற்காக ஒன்றியம் என்பதைத் தொடர்ந்து பயன்படுத்துகிறது.

இதேபோல் மாநகரம் என்றாலே பெருநகரம் என்று பொருள்படும். மாநகரை ஆளும் அமைப்பு மாநகராட்சி எனப்படுகிறது. சென்னை மாநகராட்சியைப் பெருநகரச் சென்னை மாநகராட்சி என்று குறிப்பிடுகின்றனர். பெருநகரமும் மாநகரமும் ஒன்றுதான் என்பதை அறிந்தவர்கள் இப்படிச் செய்வார்களா?

தமிழ்நாடு முழுவதும் முதல் வகுப்புக்குக் கீழ் உள்ள குழந்தைகள் படிக்கும் பள்ளிகளை ஊர்களில் சின்னபள்ளிக்கூடம் என்றே கூறுகிறார்கள். மழலையர் பள்ளி என்ற சொல்லும் வழக்கில் உள்ளது. இப்போது அவற்றை சமஸ்கிருதம், இந்தி வழியில் மத்திய அரசு குறிப்பிடுவதுபோல் அங்கன்வாடி, பாலர்வாடி என்றே தமிழ்நாடு அரசும் குறிப்பிட்டு வருகிறது. இதுதான் திராவிட அரசின் தமிழ்ப்பற்றா?

வருவாய்த் துறையில் ஊராளும் அலுவலர் என்று குறிப்பிடாமல் கிராம நிர்வாக அலுவலர் என்றே இன்றளவும் குறிப்பிடுவது திராவிட அரசுக்குத் தமிழ்ப் பற்றெல்லாம் இல்லை என்பதைக் காட்ட ஒரு சான்றாகும்.

திரைப்படங்களுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் சூட்டினால் கேளிக்கை வரியிலிருந்து விலக்கு உண்டு என்று அறிவித்தார் கருணாநிதி. முன்னெப்போதும் இல்லா வகையில் அவர் குடும்பத் திரைப்பட நிறுவனங்கள் ஆங்கிலப் பெயரிலும் சமஸ்கிருதப் பெயரிலும் படங்களுக்குப் பெயர்சூட்டி அந்தப் பெயரின் எழுத்துக்கள் தமிழில் இருப்பதாகக் கூறிக் கேளிக்கை வரி விலக்குப் பெற்ற வேடிக்கையும் இங்கு நடந்தது.

திருமண விழாக்களில் கருணாநிதி கலந்துகொண்டபோது பிள்ளைகளுக்குத் தமிழ்ப்பெயர் சூட்டுங்கள் என்று கூறி வந்தார். இன்றும் ஸ்டாலின் கூறி வருகிறார். கருணாநிதி ஊருக்கு உரைத்ததைத் தன் குடும்பத்தில் கடைப்பிடித்திருந்தால் இன்று அவர் குடும்பத்தில் பெயரன், பூட்டன், பெயர்த்தி, பூட்டி பெயர்களெல்லாம் சமஸ்கிருதத்தில் இருந்திருக்குமா?

ஒரு காலத்தில் ஒருவர் தமிழரா என்பதை அவர் பெயரைக்கொண்டே அறியலாம். இப்போது தமிழ்நாட்டில் குடியேறியுள்ள வடநாட்டவரின் பெயர்களைப் போன்றே, தமிழ்ப் பிள்ளைகளின் பெயர்களும் சமஸ்கிருதமாகவே உள்ளன. இனிப் பெயரைக் கொண்டு பிரித்தறிவது கடினம்.

இயல்பாகவே தமிழ்நாட்டில் தமிழருக்குரிய வேலைவாய்ப்புக்களை நமக்குத் தராமல் வடவருக்கே கொடுக்கிறது நடுவணரசு. மாநில அரசு வேலைவாய்ப்புகளிலும் ஒவ்வொரு பணியிடத்துக்கும் இத்தனை இலக்கம், இத்தனை கோடி என்று பணத்தைக் கையூட்டாகப் பெற்றுக்கொண்டு பிற மாநிலத்தவருக்குக் கொடுக்கும் இரண்டகம் நடந்து வருகிறது. இந்த இலக்கணத்தில் பிள்ளைகளுக்கு சமஸ்கிருதத்தில் பெயர் சூட்டுவதால், நம் தமிழ்நாட்டில் கல்வி கற்கும் வாய்ப்பும் வேலைவாய்ப்பும் யாருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளன என்பதை வேறுபடுத்தியோ, ஒப்பிட்டு ஆய்வுசெய்தோ பார்க்க முடியாத நிலை ஏற்பட்டுள்ளது.

ஆகையால் தமிழ்ப் பிள்ளைகளுக்குத் தமிழ்ப் பெயர் சூட்டுவோம், தமிழில் பெயர் இல்லாத படங்களைப் பாராமல் புறக்கணிப்போம், தமிழில் பெயர்ப்பலகையும், விலைப்பட்டியலும் வைக்காத கடைகளில் பொருட்களை வாங்காமல் புறக்கணிப்போம். அப்போதாவது ஆட்சியாளர்களும் வணிகர்களும் திருந்துவார்களா என்று பார்ப்போம்.

இங்குள்ள உணவகங்களில் உணவு வகைகளுக்குத் தமிழ்ப் பெயர்களை யாராவது எழுதியிருக்கிறார்களா? இல்லை. சோறு, குழம்பு, கூட்டு என்று எங்காவது எழுதியிருக்கிறதா? இல்லை. ரைஸ், பிரைடு ரைஸ், எக் ரைஸ், சிக்கன் ரைஸ், லெமன் ரைஸ், வெரைட்டி ரைஸ், ஆம்லெட், சிக்கன், மட்டன், சாதம், சாம்பார் என்றே எழுதி வைக்கின்றனர்.

தமிழ்நாட்டில் தமிழ் மொழியைக் காக்கவும் வளர்க்கவும் ஒரு புரட்சி, மறுமலர்ச்சி, புத்துணர்ச்சி தேவை. அதை இன்றுள்ள திராவிட அரசு எப்போதும் செய்யாது. வணிக நிறுவனத்தின் ஆங்கிலப் பெயரையே தமிழ் எழுத்தில் எழுதினால் போதும் என்று கூறி அத்தகைய முயற்சிகளுக்குத் தடைகளையும் இடையூறுகளையுமே அது ஏற்படுத்தும், நீர்த்துப் போகச் செய்யும். மக்கள் தாங்களாகவே அந்த மொழிப்புரட்சி, பண்பாட்டுப் புரட்சியை முன்னெடுத்துச் செல்ல வேண்டும் என்பதே தமிழார்வலர்களின் பேராவலாக உள்ளது.

சே.பச்சைமால்கண்ணன்

தமிழறிவோம் - 4

பதினெட்டாவது மக்களவைத் தேர்தல் ஏழு கட்டங்களாக நடத்தப்பட்டு, அதன் முடிவுகளும் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளன. வேட்பு விண்ணப்பம் தொடங்கியது முதல் தேர்தல் முடிவு வரை, அரசியல் கட்சிகளின் வேட்பாளர்களைப் போலவே மதிப்பு மிக்க இன்னொரு சாரார் சுயேச்சை வேட்பாளர்கள். சட்டமன்ற, நாடாளுமன்றத் தேர்தல் எதுவாக இருந்தாலும் ஒரு தொகுதியில் சுயேச்சை வேட்பாளர்களில் யாரேனும் ஒருவர் வாக்குப்பதிவுக்கு முன் இறந்தால் அந்தத் தொகுதியில் தேர்தலே நிறுத்தப்படும். அரசியல் கட்சி வேட்பாளர்கள் ஒவ்வொரு சாவடியிலும் முகவர்களை அமர்த்துவதுபோல், சுயேச்சை வேட்பாளர்களும் தொகுதி முழுவதும் ஒவ்வொரு சாவடியிலும் முகவர்களை அமர்த்த முடியும். வாக்கு எண்ணிக்கைக்கும் முகவர்களைக் கூட்டிச் செல்ல முடியும்.

சுயேச்சை என்பதே சரி

தொகுதி மக்களிடம் தனிச் செல்வாக்குப் பெற்றிருப்போருக்குத் தான் சார்ந்த அரசியல் கட்சியின் சார்பில் தேர்தலில் போட்டியிட இடம் கிடைக்காவிட்டால், அவர்கள் தன் விருப்பத்தில் தேர்தலில் போட்டியிடுவது வழக்கம். நாட்டு விடுதலைக்குப் பின் 1952ஆம் ஆண்டு முதல் பொதுத்தேர்தல் நடந்ததில் இருந்தே இதுபோன்று பலர் கட்சி வேட்பாளர்களை எதிர்த்துத் தன் விருப்பத்தில் போட்டியிட்டுள்ளனர். ஒருசிலர் வென்றும் உள்ளனர்.

1991ஆம் ஆண்டு திருவில்லிப்புத்தூரில் தாமரைக்கனி சுயேச்சையாகப் போட்டியிட்டு வெற்றிபெற்றார். 1996ஆம் ஆண்டு அதிமுக சார்பில் அவர் மீண்டும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். சட்டமன்றத்திலும் தன் விருப்பம்போல் செயல்பட்டார்.

1996ஆம் ஆண்டில் அதிமுகவுடன் காங்கிரஸ் கூட்டணி சேர்வதை விரும்பாத கருப்பையா மூப்பனார் தமிழ் மாநிலக் காங்கிரஸ் என்ற கட்சியைத் தொடக்கினார். ஆசிரியராக இருந்தபோது காங்கிரசில் இருந்த ஒருவருக்குப் புதிதாகத் தோன்றிய தமாகா சார்பில் இராதாபுரம் தொகுதியில் போட்டியிட வாய்ப்புக் கிட்டியது. தேர்தலில் வெற்றியும் பெற்றார். 2001ஆம் ஆண்டு அதிமுகவுடன் தமாகா கூட்டுச்சேரக் கூடாது என்று அவர் வலியுறுத்தியதால், அவருக்குப் போட்டியிடும் வாய்ப்புத் தரக்கூடாது என்ற கட்டுடன் கூட்டணி உறுதியானது. இந்நிலையில் அவர் தன்விருப்பத்தில் போட்டியிட்டு இரண்டாம் முறை சட்டமன்றத்துக்குச் சென்றார். சட்டமன்ற உறுப்பினரான முதல் பத்தாண்டுகளில் அவர் திமுகவையும், அதன் தலைவர் கருணாநிதியையும் வசைபாடாத நாளில்லை. திமுகவின் ஊழலையும் உள்நோக்கத்தையும் மக்களுக்கு எடுத்துரைத்தார். மாஞ்சோலைத் தோட்டத் தொழிலாளர் போராட்டத்திலும் பங்கேற்றார். தாமிரபரணிப் படுகொலையையும் கண்டித்தார்.

"காலம் என்பது கறங்குபோற் சுழன்று கீழது மேலாம், மேலது கீழாம்" என்று மனோன்மணியத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது. அதேபோல் முதல் பத்தாண்டுகள் திமுகவையும் கருணாநிதியையும் வசைபாடிய இராதாபுரம் சட்டமன்ற உறுப்பினரின் வாய், அதன்பிறகு இசைபாடியது. மூன்றாவது முறையாக 2006ஆம் ஆண்டில் திமுக சார்பில் நின்று வெற்றிபெற்றார். அந்தக் காலக்கட்டத்தில்தான் இராதாபுரம் பேருந்து நிலையத்தில் கருணாநிதியின் பெற்றோருக்குச் சிலை அமைத்துத் திறந்தார் இவர். 2011ஆம் ஆண்டு இராதாபுரம் தொகுதி காங்கிரசுக்குக் கொடுக்கப்பட்டதால் இவருக்கு வாய்ப்பில்லை. மீண்டும் 2016ஆம் ஆண்டு போட்டியிட்டபோது 45 வாக்குகளில் தோற்றதாகக் கூறப்பட்டது. 2021ஆம் ஆண்டில் மீண்டும் இவர் வெற்றிபெற, அம்பாசமுத்திரத்தில் ஆவுடையப்பன் தோற்க அதன் விளைவாகச் சட்டப்பேரவைத் தலைவரானார். அவர் வேறு யாருமில்லை. இன்றும் இராதாபுரம் சட்டமன்ற உறுப்பினராக விளங்கும் அப்பாவு. அவரும் கட்சிக்கட்டுப்பாட்டை மீறித் தன் விருப்பமாகப் போட்டியிட்டுச் சட்டமன்ற உறுப்பினராகும் அளவுக்கு மக்கள் செல்வாக்குடன் விளங்கினார் என்பதை நினைவுகூரவே இவ்வளவு நிகழ்வுகளையும் எடுத்துரைக்க வேண்டியதாயிற்று.

தேர்தலில் வேட்பு விண்ணப்பம் முதல் வாக்கு எண்ணி முடிவுகள் அறிவிக்கப்படும் வரை ஒவ்வொரு முறையும் சுயேச்சை வேட்பாளர்கள் என்னும் சொல் செய்திகளில் இடம்பெறும். சுயம்+இச்சை=சுய+இச்சை=சுயேச்சை. சுயேச்சை என்னும் சமஸ்கிருதச் சொல்லுக்குத் தமிழில் தன்விருப்பம் என்று பொருள் கொள்ளலாம். சுயேச்சை வேட்பாளர் - தன்விருப்ப வேட்பாளர். ஆட்சியர், கோட்டாட்சியர், வட்டாட்சியர் ஆகிய சொற்களை, ஆச்சியர், கோட்டாச்சியர், வட்டாச்சியர் என்று ஒருசில ஊடகங்களில் தவறாக எழுதுகின்றனர். அதேபோல் சுயேச்சை என்பதை

சுயேட்சை என்றும் பிழைபட எழுதும் போக்கு உள்ளது.

இதேபோல் ஊர் என்பதை ஊரு என்றும், பேர் என்பதைப் பேரு என்றும் தவறாக எழுதுவதையும் சொல்வதையும் ஊடகங்களில் காண்கிறோம், கேட்கிறோம். அதேநேரத்தில் ஆறு என்பதை ஆர் எனத் தவறாகச் சுருக்கும் போக்கும் உள்ளது. அடையாறு, பாலாறு, பெரியாறு, குண்டாறு, வைப்பாறு, வேம்பாறு, சிற்றாறு, மணிமுத்தாறு, பச்சையாறு, நம்பியாறு, நெய்யாறு என்பவற்றை, அடையார், பாலார், பெரியார், குண்டார், வைப்பார், வேம்பார், சிற்றார், மணிமுத்தார், பச்சையார், நம்பியார், நெய்யார் என்று பிழைபட எழுதுவதையும் சொல்வதையும் காண்கிறோம், கேட்கிறோம்.

தமிழ் இலக்கணத்துடன் நாட்டின் புவியியல், வேளாண்மை, நீர்ப்பாசனம் ஆகியவற்றையும் அறிந்துள்ளவர்களைப் பணிக்கமர்த்துவதால் மட்டுமே ஊடகங்களில் பெருகிவரும் எழுத்துப் பிழைகள், ஒலிப்புப் பிழைகள் ஆகியவற்றை நீக்கவும் தவிர்க்கவும் முடியும்.

தமிழ்நாட்டில் ஊர், குளம், புரம், பட்டி, நத்தம், ஏரி, பாளையம், பூண்டி ஆகிய பின்னொட்டுக்களுடன் முடியும் ஊர், நகரங்களே உள்ளன. வள்ளியூர், கண்ணநல்லூர் என்கிற ஊர்ப்பெயர்களை வள்ளியூரில், கண்ணநல்லூரில் என்று எழுதாமல், வள்ளியூர் கிராமத்தில், கண்ணநல்லூர் கிராமத்தில் என்று எழுதும் போக்கு ஊடகங்களில் உள்ளது. அப்படியே பின்னால் ஏதாவது சேர்க்க வேண்டுமென்றால் ஊராட்சியில், பேரூராட்சியில், நகரில், மாநகரில் என்பவற்றைச் சேர்க்கலாம். சமஸ்கிருதச் சொல்லான கிராமம் என்பதைத் தவிர்க்கலாம். ஊராட்சி என்ற தூய தமிழ்ச்சொல் இருக்கும்போது கிராமசபை என்ற சமஸ்கிருதச் சொல்லை ஏன் பயன்படுத்த வேண்டும் என்று தமிழ் ஊடகவியலாளர்களும் ஊடக முதலாளிகளும் எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

இதேபோல் தொலைக்காட்சி நேரலையில் பேசும் செய்தியாளர்கள் அம் ஈற்றில் முடியும் ஊர்ப்பெயர்களைச் சொல்லும்போது அத்துச் சாரியை சேர்க்காமல் தாம்பரமில், பல்லாவரமில், காஞ்சிபுரமில், விழுப்புரமில் என்றும், தாம்பரமுக்கு, பல்லாவரமுக்கு, காஞ்சிபுரமுக்கு, விழுப்புரமுக்கு என்றும், தாம்பரமை, பல்லாவரமை, காஞ்சிபுரமை, விழுப்புரமை என்றும் பேசுவதைக் கேட்கக் காது கூசுகிறது. இன்றிருக்கும் செய்தி ஆசிரியர்களும் இதைக் கண்டிப்பதில்லை. இது தவறு என்று அவர்களுக்குத் தெரிந்தால்தானே கண்டிப்பர், திருத்துவர்.

தமிழை ஊடகங்கள் அழிக்காமல் இருக்கவும், சரியான மொழிநடை இதுதான் என்று காட்டவும், நற்றமிழ் நடையில் ஓர் ஊடகத்தை நடத்த வேண்டிய தேவையுள்ளது. இது குறித்து மேலும் அளவளாவவும், கருத்துக்களைப் பகிர்ந்துகொள்ளவும் 9487266537 என்ற செல்பேசி எண்ணிலும், புலனத்திலும் (whatsapp), pachaimalkannan@gmail.com என்கிற மின்னஞ்சலிலும் எந்நாளும் எப்போதும் தொடர்புகொள்ளலாம்.

சே.பச்சைமால்கண்ணன்.

தமிழறிவோம் - 3

தமிழ் வாழ்க! தமிழ் வெல்க!! என்கிற முழக்கத்தைத் தலைப்பகுதியில் பொறித்துக்கொண்டு தமிழைச் சாய்க்கின்ற, மாய்க்கின்ற வேலையைச் செய்து வருகிறது ஒரு முன்னணி நாளிதழ். அந்த நாளிதழ் தமிழ் வளர்க்கும் இலக்கணத்தைப் பார்ப்போம். 

ஜனாதிபதி, ராஷ்டிரபதி, சுப்ரீம் கோர்ட், மத்திய மந்திரி, கவர்னர், முதல் மந்திரி, ஐகோர்ட், கலெக்டர், மாஜிஸ்திரேட், சூப்பிரண்டு என்று நீள்கிறது அந்த நாளிதழின் தமிழ் வளர்க்கும் தொண்டு. அந்த நாளிதழ் வெளியிடும் செய்தியில் ஒற்றுப்பிழைகளைக் கணக்கிட்டால் குறைந்தது வரிக்கு ஒன்று இருக்கும். ஏன் இப்படி எழுதுகிறீர்கள்? இதுதான் நீங்கள் தமிழ் வளர்க்கும் இலக்கணமா? என்று வினவுவார் யாருமில்லை. யாரேனும் வினவினால், மக்களின் பேச்சு மொழியில் எழுதுவதாக அவர்கள் விளக்கம் கொடுப்பதாக அறிகிறோம். 

மேற்கண்டவாறு தான் மக்கள் பேசுகிறார்களா? குடியரசுத் தலைவர், உச்ச நீதிமன்றம், ஒன்றிய அமைச்சர், ஆளுநர், முதலமைச்சர், உயர் நீதிமன்றம், ஆட்சியர், நீதிபதி, காவல் கண்காணிப்பாளர் என்று யாரும் சொல்லவில்லையா? என்று அவர்களிடம் நாம் வினாவுவோம். 

தமிழின் முன்னணிக் காட்சி ஊடகங்கள் என்று சொல்லிப் பெருமைகொள்ளும் எந்த ஊடகத்திலும் 'ல-ள' 'ன-ண' 'ர-ற' 'ற-ட' வேறுபாட்டைச் சரியாகக் கையாள்வதில்லை. தோள்கொடுத்து என்பதைத் தோல்கொடுத்து என்றும், பனம்பழம், தினை என்பவற்றைப் பணம்பழம், திணை என்றும், பொரியைப் பொறி என்றும், பொறுத்து என்பதைப் பொருத்து என்றும், பதற்றத்தைப் பதட்டம் என்றும், கழற்றி சுழற்றி என்பனவற்றைக் கழட்டி சுழட்டி என்றும் இவர்கள் எழுதுவதைப் பார்க்கும்போது தமிழைக் கொல்வதில் இவர்கள் முன்னணி ஊடகங்கள் என்பது மட்டும் நமக்குப் புலப்படும். 

எழுத்தின் வேறுபாட்டால் பொருள் மாறுபடும் என்பதைத் தெரிந்தவர்களை, தமிழில் புலமையுள்ளவர்களைப் பணியில் அமர்த்துவதில்லை. ஏன்? என்று வினவினால், நாங்கள் ஒன்றும் தமிழ் வளர்க்க ஊடகம் நடத்தவில்லை என்று ஓரடியில் விடையிறுக்கின்றனர். தமிழை வளர்க்காவிட்டால் அந்தத் தமிழில் ஏன் ஊடகம் நடத்த வேண்டும்? ஆங்கிலத்திலோ வேற்று மொழிகளிலோ செய்திகளை எழுதி ஒளிபரப்பலாமே? என்று அவர்களுக்கு எதிர்வினா தொடுப்போம் நாம். 

கோடை வெயிலின் கடுமையை எடுத்துக்காட்ட இராசத்தானத்தின் பாலைமணலில் எல்லைக் காவல்படைவீரர் அப்பளம் சுட்டதாகப் படக்காட்சியுடன் பல்வேறு நிறுவனங்களும் செய்தி வெளியிட்டுள்ளன. பாலைவனத்துக்குப் பாளைவனம் என்றும், பொரித்த என்பதற்குப் பொறித்த என்றும், எண்ணெய் என்பதற்கு என்னை என்றும் இவர்கள் எழுதும் போக்கைப் பார்த்தால் தமிழைக் கொல்ல எதிரிகள் வேண்டாம், இவர்களே போதும் என்று நமக்கு விளங்கும். இந்தப் போக்கில் போனால் இன்னும் சில ஆண்டுகளில் தமிழ் அழிந்துவிடும் என்றே நமக்குத் தோன்றும்.

திருத்தம் - பொரிக்கலாம்

திருத்தம் - எண்ணெய்யே

திருத்தம் - எண்ணெய்

திருத்தம் - பாலைவனம், பொரித்த

பொரி, பொறி ஆகிய வேர்ச்சொற்களின் பொருளைப் புரிந்துகொண்டவர்கள் தான் இந்தச் செய்தியைப் பிழையில்லாமல் எழுத முடியும். வெப்பத்தால் சூட்டால் விரிதல் பருத்தல் வெடித்தல் உடைதல் பொரிதல் எனப்படுகிறது. அடைகாத்த முட்டையில் இருந்து குஞ்சு பொரிந்தது, முட்டையைப் பொரித்துத் தின்றோம், எண்ணெய்யில் அப்பளம் பொரித்தோம், நெற்பொரி, அரிசிப்பொரி, சோளப்பொரி வறுத்தோம், காய்கறிகளை எண்ணெய்யில் வதக்கிப் பொரியல் செய்தோம் எனப் பொரி என்பதை வேராகக் கொண்டு வரும் தொடர்களில் ஒற்றுமையைப் பாருங்கள். சூழ்ச்சியப் பொறி, பொறியாளர், தீப்பொறி, எழுத்துக்களைப் பொறித்தல், ஐம்பொறி ஆகியவற்றில் பொறி என்பது வேர்ச்சொல்லாக இருப்பதையும் பாருங்கள். பொருத்தல், பொறுத்தல் என்னும் சொற்களின் வேர்களையும் ஆராய்ந்தால் தவறாக எழுதுவதைத் தவிர்க்கலாம். பொருதல் ஒன்றோடு ஒன்று மோதுதல். படை மறவர் பகை நாட்டு மறவரோடு மோதுவதால் பொருநர் எனப்பட்டனர். ஒரு கருவியின், பொருளின் பாகங்களை ஒன்றுசேர்த்தல், அதை ஓரிடத்தில் மாட்டுதல் பொருத்தல் எனப்படுகிறது. இருவரிடையே உள்ள ஒற்றுமை பொருத்தம் எனப்படுகிறது. பொறுத்தல் என்பதன் வேர் பொறு, இதன் பண்புப்பெயர் பொறுமை, ஒரு செயலுக்குக் கடமைப்பட்டிருத்தல் பொறுப்பு எனப்படுகிறது. பொறுப்புடையவர் பொறுப்பாளர். இந்த வேறுபாடுகள் தெரிந்திருந்தால் பொருப்பாளர் என்றும், என்னைப் பொருத்தவரை என்றும் தவறாக எழுத மாட்டார்கள். பொறுப்பாளர், பொறுத்தவரை என்று சரியாக எழுதுவர். நெரி, நெறி என்கிற வேர்களைப் புரிந்துகொண்டால் இந்த வேர்களின் வழித்தோன்றும் சொற்களைப் பிழையற எழுதலாம். நெறி என்பது வழி, பாதை, கொள்கை, கோட்பாடு ஆகியவற்றைக் குறிக்கும். நன்னெறி, அறநெறி, தீநெறி ஆகியவற்றில் இப்பொருளைக் காணலாம். நெரி என்பது நெருங்கு, நெருக்கு என்பதைக் குறிக்கிறது. நெரிசல், நெருக்கடி, கழுத்தை நெரித்தான் ஆகிய சொற்களை நோக்கினால் இந்தப் பொருள் நமக்குப் புலப்படும்.

சே.பச்சைமால்கண்ணன்

தமிழறிவோம் - 2

தமிழ்மொழி காலப்போக்கில் திரிந்துவிடாதபடி அதன் எழுத்துக்கும் சொல்லுக்கும் வரம்பிட்டு இலக்கணம் வகுத்துள்ளனர் நம் முன்னோர். இன்றைக்கு உள்ள தமிழிலக்கணங்களில் தொன்மையானது தொல்காப்பியம். அந்தத் தொல்காப்பியமே முந்துநூல்கண்டு முறைபடத் தொகுக்கப்பட்டது என்கிறார் அதன் ஆசிரியர் தொல்காப்பியர். இதனால் எத்தனையாயிரம் ஆண்டுகட்கு முன் தமிழிலக்கணம் இயற்றப்பட்டிருக்க வேண்டும் என்று நாம் எண்ணிப் பார்த்துக்கொள்ளலாம்.

தமிழ் இலக்கண வரம்பை மீறியும் திரிந்தும் போகும்போது அது வேற்றுமொழியாக உருவாகிறது. அப்படித் தோன்றியவை தான் கருநாடகத்தில் கன்னடமாகவும், ஆந்திர தெலங்கானத்தில் தெலுங்காகவும், துளுவத்தில் துளுவாகவும், மலையாளத்தில் மலையாளமாகவும் இன்று வழங்கி வருகின்றன.

பெருநிலப் பரப்பில் வழங்கும் தமிழ் செம்மையான நடையில் இருக்க வேண்டும், வரம்பை மீறக்கூடாது என்பதற்காகத் தான் அதற்கு இலக்கணம் வகுக்கப்பட்டுள்ளது. நூலில் எழுதப்பட்ட இலக்கணம் பாக்களிலும் காவியங்களிலும் பயின்று வரும்போதுதான் அதைத் தக்க சான்றுகளுடன் நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியும். தமிழில் இலக்கண வரம்பை மீறாமல் எழுதப்பட்ட நூல்கள் ஏராளம். பத்துப்பாட்டு, எட்டுத்தொகை, பதினெண்கீழ்க்கணக்கு, ஐம்பெரும் காப்பியங்கள், கம்ப இராமாயணம், வில்லிபாரதம், பெருந்தேவனாரின் பாரதம் என்று அவை நீள்கின்றன.

இலக்கணம், இலக்கியம் இவையிரண்டிலும் பொதுவாக இலக்கு என்ற சொல் வருகிறது. இலக்கு என்ற சொல்லுக்குக் குறிக்கோள், எட்ட வேண்டிய இலக்கு ஆகிய பொருட்களையே இன்று பலரும் அறிவர். அவை தவிர இன்னும் ஒரு சிறப்பான பொருள் உள்ளது. அந்தப் பொருள்தான் தமிழில் உள்ள இலக்கணங்களையும் இலக்கியங்களையும் தன்னில் எழுத இடந்தந்து இன்றைய உலகத்துக்குக் கொண்டு சேர்த்துள்ளது என்றால் வியப்பாக இருக்கும்.

இலக்கு என்றால் பனை ஓலை இலக்கு. வளைந்து நெகிழும் தன்மையுடன் இலகுவாக இருப்பது இலக்கு. பனையின் மட்டையில் ஓலை விரிந்திருக்கும். அவ்வோலையில் வரிசையாக ஈர்க்குகள் இருக்கும். ஒவ்வொரு ஈர்க்கிலும் இரண்டு இலக்குகள் ஒட்டியிருக்கும். ஈர்க்குகளை வகுந்த பின் எடுத்த இலக்குகளைப் பதப்படுத்தியே ஏடுகளாகவும் சுவடிகளாகவும் தொகுத்தனர். இந்த இலக்குகளில் எழுதப்பட்டவையே இலக்கணமும், இலக்கியமும். புலவர்கள், மக்கள் ஆகியோரின் நாவிலும் மனத்திலும் இருந்து இலக்கணமும் இலக்கியமும் பயின்று வரும் என்றாலும், ஓலைச்சுவடிகளிலேயே அவை கண்ணுக்குப் புலனாகும் எழுத்துக்களாக விளங்கின. ஆகையால் இலக்குகளில் எழுதப்பட்டவை என்பதால் இலக்கணம் இலக்கியம் என அவை பெயர்பெற்றன எனலாம்.

(பனைவடலி)ஓலை 

ஓலை இலக்குகள்

ஈர்க்குடன் ஓலை இலக்கு

ஈர்க்குப் பிரித்த ஓலை இலக்குகள்

எழுதும் தாளை உருவாக்குமுன் ஓலைச்சுவடிகளிலேயே இலக்கணமும் இலக்கியமும் எழுதப்பட்டன. நில உரிமைகள் செப்புப் பட்டயம், கல்வெட்டு ஆகியவற்றில் பொறிக்கப்பட்டன. பெரும்பாலும் பிழைகள் இல்லாமலேயே எழுதப்பட்டன; பொறிக்கப்பட்டன. தாளிலேயே ஒரு பக்கத்தில் பல முறை அடித்தல் திருத்தலுடன் எழுதும்போக்கு இன்றும் உள்ளது. ஆனால் பல நூற்றாண்டுகட்கு முன்பு ஓலை இலக்கில் எழுதியவர்கள் ஓரெழுத்துக்கூட அடித்தல் திருத்தல் இல்லாமல் எழுதியுள்ளனர். பின்வரும் தலைமுறையினர் செம்மையாக எழுதுவதற்கும் பேசுவதற்கும் அவற்றையே கண்கண்ட சான்றாகக் கொண்டனர்.

நம் காலத்திலும் பாடநூல்கள், படிக்கும் நூல்கள், நாளேடுகள், இதழ்கள் ஆகியவற்றில் உள்ளதே இலக்கணத் தூய்மையுடன் உள்ள சரியான சொல் வடிவம் என்று கருதியிருந்தோம். அந்தக் கருத்தும் சரியானதாக இருந்தது. வானொலியிலும் தொலைக்காட்சியிலும் பேசப்படும், படிக்கப்படும், பாடப்படும் வடிவமே சரியான ஒலி வடிவம் என்றும் கருதினோம். ஓரெழுத்துக் கூட, ஒலிப்புக் கூடப் பிழையாக இருக்கக் கூடாது என்று அக்கறையுடன் எழுதி வெளியிட்ட, படித்த ஆசிரியர்கள் இருந்த அந்தக் காலம் பொற்காலம்.

இப்போது அந்தச் சூழல் இல்லை. மலையாள, கன்னட, தெலுங்கர்கள், இந்தியர்கள் தமிழ் ஊடகங்களில் ஆசிரியர்களாக உள்ளனர். அவர்களுக்குத் தமிழிலக்கணம் தெரியவில்லை என்றால் பொறுத்துக்கொள்ளலாம். ஆங்கில வழியில் படித்துவிட்டு வரும் தமிழ்நாட்டுத் தமிழரும், தமிழ் வழியில் படித்து இலக்கண அறிவில்லாமல் வரும் தமிழரும் ஊடகங்களிலும் பதிப்பகங்களிலும் ஆசிரியர்களாக உள்ளனர்.

ஒரு செய்தியைத் தெளிவாக எளிமையாக விளக்குவதற்குத் தமிழில் வேற்றுமை உருபுகள் உள்ளன. தமிழ் ஊடகத்தில் ஐ, ஆல், கு, இன், அது, கண் என்கிற வேற்றுமை உருபுகளைப் பயன்படுத்தும் அறிவு பெற்றவர்கள் சில நூறு பேர் என்றால், இந்த இலக்கண அறிவு இல்லாதோர் பல்லாயிரம் பேர். இந்த இலக்கண அறிவு இல்லாதோரே ஊடகங்களில் தலைமை ஆசிரியர் பொறுப்பில் உள்ளனர். மொழியுணர்வோ, பற்றோ, புலமையோ இல்லாமல் ஆதாயத்தை மட்டுமே முதன்மையாகக் கருதும் ஊடக முதலாளிகள் செய்தி ஆசிரியர்கள் சொல்வதைக் கேட்டுப் பின்பற்றும் இயல்புடையோராக உள்ளனர். அவர்களையும் படிக்கும், கேட்கும், காணும் மக்களையும் தவறான பாதையில் வழிநடத்துவோராகவே ஊடக ஆசிரியர்கள் உள்ளனர். அப்படியென்றால் அச்சு, எழுத்து, காட்சி, மின்னணு, ஒலி, ஒளி ஊடகங்களில் தமிழ் எப்பாடு படும் என்பதை எண்ணிப் பார்க்கவே அஞ்சுகிறோம். இந்தப் போக்கில் போனால் தமிழை சமஸ்கிருதம் ஆங்கிலம் ஆகியவற்றின் கிளைமொழியாகவே ஆக்கிவிடுவர் ஊடக ஆசிரியர்கள்.

ஒருசில சான்றுகளைப் பார்க்கலாம். "இந்திய வெளியுறவு அமைச்சர், இலங்கைத் தலைநகர் கொழும்புக்குச் செல்கிறார்" என்னும் செய்தியை இவர்கள் எவ்வாறு எழுது(படிக்)கின்றனர்? "கொழும்புவை அடைவார். கொழும்புவுக்குச் செல்கிறார். கொழும்புவில் நடைபெறும் நிகழ்வில் பங்கேற்கிறார். கொழும்புவின் பகுதிகளைப் பார்க்கிறார்" என்றே எழுது(படிக்)கின்றனர்.

இதேபோல், "தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் கருநாடகத் தலைநகர் பெங்களூருக்குச் செல்கிறார்" என்னும் செய்தியையும் பின்வருவதுபோல் பிழைபடவே எழுது(படிக்)கின்றனர். "பெங்களூரு செல்கிறார். பெங்களூருவை அடைகிறார். பெங்களூருவுக்குச் செல்கிறார். பெங்களூருவில் நடைபெறும் கூட்டத்தில் பங்கேற்கிறார். பெங்களூருவின் பூங்காவைப் பார்வையிடுகிறார்" என்பதே இன்றைய ஊடகங்களின் மொழிநடையாக உள்ளது.

கொழும்பு, கொழும்பை, கொழும்புக்கு, கொழும்பில், கொழும்பின் என்றும், பெங்களூர், பெங்களூரை, பெங்களூருக்கு, பெங்களூரில், பெங்களூரின் என்றும் எழுதுவதுதான் சரி என்று இவர்களுக்குத் தெரியவில்லை. மக்களுக்கும் தெரியாது என்றே இவர்கள் எண்ணுகின்றனர். இவர்களின் மடமையால் இலக்கணம் அறியாப் பிறரையும் மடையர்களாக்குகின்றனர். ஊடகங்களில் தவறான எடுத்துக்காட்டை உருவாக்கிவிட்டனர். இந்தத் தவறான போக்கைத் திருத்த வேண்டும் என்றெண்ணுவோர் பெரும்பாடு படவேண்டியுள்ளது.

இதேபோல் குற்றச்செய்தி என்கிற பெயரில் கற்பனைக் கதை எழுதும் சிலர் கழற்றி என்பதைக் கழட்டி என்றும், சுழற்றி என்பதைச் சுழட்டி என்றும் எழுதுவதையும், பேசுவதையும் பார்க்கிறோம், படிக்கிறோம், கேட்கிறோம். ஒரு சொல்லின் வேர் எது என்பதை அறிந்தோர் இப்படிப் பிழைபட எழுத, பேச மாட்டார். கழல், கழறு, கழன்று, கழற்று; சுழல், சுழன்று, சுழற்று என்பனவே செம்மையான வடிவங்கள் என்பதை அவர்கள் அறிந்துகொண்டு பயன்படுத்த வேண்டும்.

இதேபோல் விண்ணப்பக்காரர், ஒப்பந்தக்காரர், வரிக்காரர் என்கிற தொழிற்பெயர்களை விண்ணப்பதாரர், ஒப்பந்ததாரர், வரிதாரர் என்று சமஸ்கிருத, இந்தி வழியில் எழுதும் போக்கும் உள்ளது. இந்தத் தவறான போக்கை மாற்றுவதுடன், நன்னடை எது என்பதைக் காட்டி மக்களின் மனத்தில் அதைப் பதிக்க வேண்டும் என்றால் மக்களின் பங்களிப்புடன் சொந்தமாக ஓர் ஊடகத்தை நடத்த வேண்டும் என்கிற பேராவல் எம்முள் எழுகிறது.

சே.பச்சைமால்கண்ணன்