உலகில் பல நாடுகளின் பெயர்கள் அந்நாட்டில் வழங்கிவரும் மொழிகளின் பெயர்களில் அமைந்துள்ளன. சீனம், கிரேக்கம், ரசியா, இத்தாலி, செருமனி, சப்பான் ஆகியன அவற்றுள் ஒருசிலவாகும். இந்தியாவை ஒரு தனிநாடாகக் கருதினாலும் அரசியலமைப்புச் சட்டப்படி இது பல நாடுகளின் ஒன்றியமாகவே விளங்குகிறது. 145 கோடி மக்களைக் கொண்ட இந்த ஒன்றியத்தில் கோடிக்கணக்கானோர் பேசும் பல மொழிகள் வழங்கி வருகின்றன. தமிழும் அதைத் தாயாகக் கொண்ட மலையாளம், கன்னடம், துளுவம், தெலுங்கு ஆகிய மொழிகளும் தென்னிந்தியாவில் பேசப்படுகின்றன. தமிழ் வேர்களைக் கொண்டும் சமசுக்கிருதக் கலப்புடனும் காணப்படும் மொழிகள் வட இந்தியாவில் பேசப்படுகின்றன.
உலகில் உயர்தனிச் செம்மொழிகள் எனக் கூறப்படுவன இலத்தீன், கிரேக்கம், சீனம், தமிழ் ஆகியன. இவற்றுள் திரியாமலும் சிதையாமலும் முன்னைப் பழைமைக்கும் பழைமையாய், பின்னைப் புதுமைக்கும் புதுமையாய், பழைமையுடன் இளமையும் கொண்டு இன்றும் விளங்குவது தமிழாகும்.
இந்திய ஒன்றியம் விடுதலை பெற்று, அதற்கெனத் தனி அரசமைப்புச் சட்டம் இயற்றப்பெற்ற பிறகு, அதிகாரங்கள் அனைத்தும் நடுவணரசிடம் குவிக்கப்பட்ட பிறகு மக்களின் மொழிப்பற்று அதிகமானது. ஒரேமொழி பேசுவோர் மிகுந்து பரவியுள்ள நிலப்பகுதிகள் தனித்தனி மாநிலமாக அமைக்கப்பட வேண்டுமென்று மக்கள் விரும்பினர்.
தெலுங்கு பேசும்
மக்களுக்குத் தனிமாநிலம் கோரிப் பொட்டி சிறீராமுலு என்பவர் உண்ணா நோன்பிருந்து
உயிர் நீத்தார். அதையடுத்து நாட்டின் முதல் மொழிவழி மாநிலமாக ஆந்திரம் உருவானது. இந்நாளில்
அது ஆந்திரம், தெலங்கானம் என இரண்டு மாநிலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது. மலையாளம்
பேசும் பகுதிகளைத் தொகுத்துக் கேரளமாகவும், கன்னடம் பேசும் பகுதிகளைத் தொகுத்துக்
கருநாடகமாகவும் உருவாக்கிய புதிய மாநிலங்கள் 1956 நவம்பர் முதல் நாளில்
நடைமுறைக்கு வந்தன. இதேபோல் பம்பாய் மாகாணத்தில் இருந்து குசராத்தி பேசும்
மாநிலத்தைப் பிரித்துக் குசராத்தை உருவாக்கினர்.
சில இலட்சம்
பேரால் பேசப்படும் மொழிகள் எல்லாம் நாட்டின் மொழியாகவும், ஆட்சி
மொழியாகவும், அலுவல் மொழியாகவும்,
நீதிமன்ற மொழியாகவும், பயிற்று
மொழியாகவும், வழிபாட்டு மொழியாகவும் விளங்கி வருகின்றன. உலகின் முதன்மொழியான தமிழ்
மொழிக்கு அனைத்துத் தகுதிகளும் இருந்தாலும் மேற்கண்ட எந்தச் சிறப்பையும் அது
பெறவில்லை. தமிழ் மக்கள் இந்திய ஒன்றியத்துக்கும், திராவிடம் பேசி ஏய்ப்போருக்கும் அடிமையாக
இருப்பதே தமிழ் மொழி சிறப்பிடம் பெறாததற்குக் காரணமாகும்.
இந்திய ஒன்றியம்
இந்திக்கும் சமசுக்கிருதத்துக்கும் முதலிடம் கொடுக்கிறது. தமிழ்நாட்டில் உள்ள
திராவிட அரசு இருமொழிக் கொள்கை என்ற பெயரில் ஆங்கிலத்தை ஆட்சியில் அமர்த்துவதிலும், தமிழைத்
தாழ்த்துவதிலும் வெற்றிகண்டுள்ளது.
இந்தியைத் திணிக்கப்போவதாகக்
குற்றஞ்சாற்றப்பட்ட பக்தவத்சலம் ஆட்சிக்காலம் வரை தமிழ்நாட்டில் பள்ளிக்கல்வியில்
பயிற்றுமொழியாகத் தமிழ் மட்டுமே இருந்தது. இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டத்தைப்
பயன்படுத்தித் தமிழ்நாட்டில் ஆட்சியைப் பிடித்த திமுகவின் ஆட்சியிலும், அதிலிருந்து
பிரிந்த அதிமுக ஆட்சியிலும் பள்ளிக்கல்வியில் பயிற்றுமொழியாகப் படிப்படியாக
ஆங்கிலம் புகுத்தப்பட்டு இன்று நீக்கமற நிறைந்துவிட்டது.
தாய்மொழியில்
படிப்பது அறிவாளிகளையும், மான மறவர்களையும், மாபெரும் சிந்தனையாளர்களையும், மனிதநேயர்களையும் உருவாக்கும். அயல்மொழியைப்
பயிற்றுமொழியாகக் கொண்டு படிப்பது முட்டாள்களையும் கோழைகளையும் உருவாக்கும்.
தமிழ்மொழிவழியில் படித்த ஆசிரியர்களைப் பெற்ற மாணாக்கர்கள் தரமான கல்வி பெற்றனர்.
இந்நாளில் ஆங்கிலவழியில் கற்ற ஆசிரியர்கள், அவர்களிடம் ஆங்கில வழியில் பயிலும் மாணவர்கள்
எனக் கல்வியின் தரங் குறைந்துபோனது. மதிப்பெண், முதலிடம், மருத்துவப் படிப்பு, பொறியியல்
படிப்பு, கைந்நிறைய
ஊதியம் தரும் வேலை எனக் கல்வியின் தரம் மிகவும் கீழ்நிலைக்கு வந்துவிட்டது.
உயிர்களிடம் அன்பு காட்டுதல், மனிதநேயம், சுற்றுச்சூழல் மீது அக்கறை காட்டுதல் என்கிற நற்பண்புகள் எல்லாம் இன்றைய
மாணவர்களிடம் இல்லை.
இந்தச்
சூழலில்தான் பத்தாம் வகுப்பு, பன்னிரண்டாம் வகுப்புத் தேர்வுகளில் தமிழில் தோல்வியடைவோர் எண்ணிக்கை
பல்லாயிரமாக உயர்ந்துள்ளது. முன்பெல்லாம் ஆங்கிலத்தில் தோல்வியடைவோர்
எண்ணிக்கைதான் அதிகமாக இருக்கும். இப்போது பல்லாயிரம் பேர் தமிழில் தோல்வியடைவது
தமிழ்நாட்டில் கல்வித் துறையின் சீரழிவையும், தமிழ்வளர்ச்சிக்குத் திராவிட அரசுகள் எத்தகைய
அரும்பணிகளைச் செய்து வருகின்றன என்பதையும் காட்டுவதாக உள்ளது.
இத்தகைய
சூழலில்தான் ஆங்கில வழியில் பள்ளிக் கல்வி பயிலும் மாணவர்கள் எளிதாகத் தமிழ்படித்துத்
தேர்ச்சிக்குரிய மதிப்பெண்களையாவது பெற வேண்டும் என்கிற நோக்கில் தமிழறிவோம்
என்கிற பகுதியைத் தொடராக எழுதலாம் என்ற எண்ணம் என்னுள் எழுந்தது.
தமிழில்
உயிரெழுத்துக்கள் பன்னிரண்டு(12),
மெய்யெழுத்துக்கள் பதினெட்டு(18), ஆய்த எழுத்து
ஒன்று(1), உயிர்மெய்யெழுத்துக்கள்
இருநூற்றுப் பதினாறு (12X18=216). மொத்த எழுத்துக்கள் உயிர் 12 + மெய் 18 + ஆய்தம் 1 +
உயிர்மெய் 216 = 247. (இருநூற்று நாற்பத்தேழு)
உயிரெழுத்துக்களில்
ஒரு மாத்திரையளவு ஒலிப்பு நேரங்கொண்டவை குறில் எனப்படுகின்றன. அ, இ, உ, எ, ஒ என்பன குறில்
அல்லது குற்றெழுத்துக்கள் எனப்படுகின்றன. ஆ, ஈ, ஊ, ஏ, ஐ, ஓ, ஔ ஆகிய ஏழும் நெடில் அல்லது நெட்டெழுத்துக்கள்
எனப்படுகின்றன. நெட்டெழுத்தின் ஒலிப்பு நேரம் இரு மாத்திரை அளவாகும்.
மெய்யெழுத்துக்கள்
பதினெட்டில் வல்லினம், மெல்லினம், இடையினம் ஆகிய இனங்களில் முறையே அவ்வாறு எழுத்துக்கள் உள்ளன. க், ச், ட், த், ப், ற் ஆகிய ஆறும்
வல்லெழுத்துக்களாகும். ங், ஞ், ண், ந், ம், ன் ஆகிய ஆறும் மெல்லெழுத்துக்களாகும். இவை மூக்கொலி உடையன.
வல்லெழுத்திலும், மெல்லெழுத்திலும் சேராத ய், ர், ல், வ், ழ், ள் ஆகியன இடையின எழுத்துக்களாகும். அண்ணம், பல், உதடு, நா ஆகியவற்றால்
ஒற்றப்படும்போது மெய்யெழுத்துக்கள் தோன்றுகின்றன. பதினெட்டு மெய்யெழுத்துக்களின்
மேற்புறத்தில் புள்ளி இருப்பதே இவற்றின் தனி அடையாளமாகும். மெய்யெழுத்துக்களை க், ங், ச், ஞ், ட், ண், த், ந், ப், ம், ய், ர், ல், வ், ழ், ள், ற், ன் என்று
தனித்துக் கூறுவதில்லை. 'க்' என்பதைக் ககர மெய்யென்றும், 'ச்' என்பதைச் சகர மெய்யென்றும் கூறுவர்.
மெய்யெழுத்துக்கள் அரைமாத்திரையளவு ஒலிப்புக் கொண்டவை. எனினும் இவை தனித்து
வருவதில்லை. பிற எழுத்துக்களுடன் சேர்ந்து வரும்போது அரை மாத்திரையளவு ஒலிக்கும். உயிர்மெய்
எழுத்துக்களிலும் க, கி, கு, கெ, கொ ஆகியன போன்றவை குறில் என்றும், கா, கீ, கூ, கே, கை, கோ, கௌ ஆகியன போன்றவை நெடில் என்றும் சுட்டப்படுகின்றன.
சே.பச்சைமால்கண்ணன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக